{KeN}
Addict
ควันสีขาวลอยออกมาจากริมฝีปากสีคล้ำจากการเสพติดการสูบบุหรี่
ไฟสีแดงเผาเอามวนบุหรี่ค่อยๆเล็กลงตามแรงที่ดูดมันเข้าไปเต็มปอด
ขาเรียวที่โผล่พ้นเชิ้ตสีดำตัวใหญ่ไขว้กันอยู่ปลายเตียง
ห้องสี่เหลี่ยมสีทึบตัดกับม่านสีสดที่ปลิวตามแรงลมยามค่ำคืน แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาทำให้บรรยากาศในห้องเป็นใจเหมาะแก่การนั่งสูบบุหรี่ชิวๆแล้วจมดิ่งกับความคิดจริงๆ
“ฮยองสูบบุหรี่อีกแล้ว ไหนบอกจะเลิกไงหืม...” ริมฝีปากหนาซุกไซร้ลำคอระหงจูบเม้มจนเกิดรอยแดงตามผิวสีแทนไล่มาตามลาดไหล่ที่โผล่พ้นเสื้อเชิ้ตที่คนตัวเล็กของเค้าหยิบมาใส่แก้ขัดเพราะลืมซักชุด
ก่อนจะกัดเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว มือหน้ารั้งเอวบางมาชิดใกล้ตน ‘อีแจฮวาน’ รู้สึกตัวตื่นเพราะได้กลิ่นบุหรี่แสนคุ้นเคย
อืม....Marbolo Arctic Black อีกแล้ว
“ก็ชอบ จะให้เลิกยังไง” น้ำเสียงติดจะเหวี่ยงของอีกฝ่ายทำเอาแจฮวานถึงกับหลุดขำ เค้ารู้อยู่แล้วละว่าคนตรงหน้าติดมันขนาดไหน
แต่ห่วงสุขภาพนี่นาคงต้องให้เลิกแล้วละ... ‘ชาฮัคยอน’
คนดีของเค้าน่ะอายุก็มากขึ้นทุกวันแล้วนะจะให้เห็นคนตรงหน้าทำลายสุขภาพตัวเองอยู่แบบนี้ใครจะทนไหวกัน
“ชอบมากกว่าผมหรอ หืม ฮัคยอนอา”
น้ำเสียงกระเส่าเอ่ยประชิดหูบางก่อนจะลิ้นลากเลียเบาๆ มือหนาเริ่มซุกซนหายเข้าไปในเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่แล้ว...
อ่า ฮัคยอนนี่ขี้ร้อนจริงๆ ใส่เชิ้ตตัวเดียวอีกแล้วสิน่า...
“ตื่นมาก็หื่นเลยนะเจ้าจมูกโต”
ริมฝีปากเล็กกดจูบที่ปลายจมูกโด่ง ความใกล้ชิดนั้นทำให้แจฮวานได้กลิ่นบุหรี่จางๆลอยออกมา
แปลกนะเค้าไม่ใช่คนชอบบุหรี่เท่าไหร่หรอก เรียกว่าเกลียดด้วยซ้ำ
อาชีพนักร้องแบบเค้าน่ะของพวกนี้เรียกว่าต้องห้ามเลยก็ว่าได้
“เคยบอกแล้วนี่ว่าถ้าสูบอีกจะลงโทษ
ไหนสัญญากันแล้วว่าจะเลิก..” คนตัวเล็กถูกอุ้มมาวางบนตักแกร่ง
มือหนาโอบรัดเอวบางที่เค้าหลงใหล ดวงตาสีนิล ผมสีเทาที่มีกลิ่นยาสระผมลอยมาจางๆ จมูกโด่งได้รูปกับใบหน้า
ทุกอย่างที่มันรวมกันทำให้เค้าหลงรักฮัคยอนคนนี้อย่างถอนตัวไม่ขึ้น...เช่นเดียวกับฮัคยอนที่หลงรักแจฮวานคนนี้เหลือเกิน
“อย่าดุสิคนดี” ควันสีขาวถูกพ่นใส่ใบหน้าตามประสาคนขี้แกล้ง
แจฮวานมุ่ยหน้าต่างกับคนที่คร่อมตักเค้านั้นหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนาน
ส่วนล่างที่จงใจบดเบียดเข้ามาอย่างแสดงความต้องการทำเอาเค้าแทบคลั่ง
ก็รู้นะว่าฮัคยอนคนนี้ดื้อแค่ไหน...
แต่ก็เต็มใจ
ที่จะเป็นคนดุฮัคยอนคนนี้เสมอ...
“ฮยองนี่มัน...” แจฮวานเข่นเชี้ยวด้วยความเอ็นดูคนตรงหน้าเหลือเกิน
ถึงจะแก่กว่าหลายปีแต่ก็ชอบทำตัวเป็นเด็กๆเสมอ
แขนที่โอบรัดรอบคอเค้าอยู่นั้นถูกรั้งเข้ามาใกล้ก่อนจะบดเบียดริมฝีปากอย่างหนักหน่วง
ลิ้นเล็กสอดเข้ามาเพื่อเป็นฝ่ายคุมเกม รสสัมผัสที่เค้าชอบ กลิ่นมินท์ที่ลอยอบอวลในนั้น
ความหอมหวานเหมือนหมากฝรั่งเย็นๆ แจฮวานรู้สึกมึนงงกับรสบุหรี่ของฮัคยอน..หรือจูบของเค้ากันแน่
“นายน่ะยังเด็กมากเลยรู้มั้ยจยานี่ของฉัน”
เสียงเล็กกระซิบข้างหู “ชอบคิดว่าตัวเองเล่นเกมเก่งอยู่เรื่อย...”
ความร้อนของบุหรี่ที่ถูกจี้ลงแผ่นหลังเหมือนเป็นสัญญาณในการเริ่มต้น
“ทั้งที่ความจริงน่ะ..ฮยองต่างหากคนที่เล่นเกมเก่งจริงๆ” รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏบนใบหน้าสวย
ก่อนจะตามด้วยกลิ่นคาวเลือดจากริมฝีปากหนาที่ถูกคนตรงหน้ากัดตอนไหนไม่รู้
เกมกำลังเริ่มแล้วละ...
บุหรี่มวนใหม่ถูกจุดขึ้น
เช่นเดียวกับเสียงเพลงดังขึ้นมา แจฮวานกำลังนั่งพิงหัวเตียงมองดูการกระทำของอีกฝ่ายที่กำลังยั่วยวนเค้าอยู่
จริงๆเค้าไม่รู้หรอกว่านี่มันเกมอะไรของฮัคยอน...
แต่ที่รู้น่ะ...เค้าตื่นเต้นและตื่นตัวจนแทบบ้าแล้ว
กายบางโยกย้ายไปตามเสียงเพลง
ควันสีขาวถูกพ่นออกมาเป็นระยะช่างเป็นภาพที่เย้ายวนอะไรขนาดนั้น
สายตาที่เร่าร้อนของฮัคยอนกำลังจะฆ่าเค้าทั้งเป็น
แจฮวานน่ะอยากกระโจนเข้าไปขย้ำใจแทบขาด
แต่ติดที่เชือกเส้นหนาที่ตรึงเข้าไว้กับเตียง
ไม่นับรวมเจ้าปลอกคอสีดำที่ฮัคยอนเอามาใส่ให้เค้าอีกนะ...
“อื๊อ...จยานี่ชอบรึเปล่า” เสียงครางกระเส่าของอีกฝ่ายทำเอาเค้าปวดหนึบตรงกลางลำตัว
เค้ารับรู้ถึงความอึดอัดที่แผ่ขยายทั่วกางเกงนอนนั้น ช่างอึดอัดเหลือเกิน...
“ขอฝากหน่อยสิ” รอยยิ้มหวานของฮัคยอนมาพร้อมกับการฝากบุหรี่ไว้ในปากของเค้า
แทนที่จะเอาด้านก้นกรองเข้ามา...แต่กลับเอาด้านที่ร้อนซะนี่ จะทรมานกันถึงไหนชาฮัคยอน
“อ๊ะๆกัดทำไม ของแพง...” ฮัคยอนลูบผมอีกฝ่ายแผ่วเบาก่อนจะโยกย้ายสะโพกสวยนั้นไปตามเสียงเพลงอย่างเย้ายวน
คนตัวเล็กหยุดยืนตรงหน้าก่อนจะค่อยๆแกะกระดุมเชิ้ตสีดำนั่นอย่างอ้อยอิ่ง ไหล่สวย
ไหปลาร้านั้นอีก ลำคอระหงที่เค้าชอบซุกไซร้ แผ่นอกบางและตุ่มไตสีสวยปรากฏตรงหน้า “อ๊า..จยานี่ชอบมั้ย” นิ้วเรียวบดขยี้มันก่อนจะส่งเสียงครางออกมา
“ตรงนี้ละจยานี่ชอบรึเปล่า..” นิ้วเรียวลากมาตามหน้าท้องเนียน
กระดุมเหลือเพียงสองเม็ดที่ปิดกั้น’ส่วนนั้น’ของอีกฝ่าย
“ตรงนี้จยานี่คงชอบที่สุดเลยละสิ้~”
กระดุมถูกแกะออกจนหมด ทุกสัดส่วนของคนตรงหน้าปรากฏต่อเค้า
แจฮวานได้แต่ขบเขี้ยวด้วยความอึดอัด
ความรู้สึกเฉอะแฉะข้างล่างย้ำเตือนเค้าอย่างดี...
ชาฮัคยอนคนนี้น่ะ...เซ็กซี่เกินไปแล้วจริงๆ
“อ๊ะอ๊า คิดถึงตอนจยานี่ทำให้จัง”
ขาเรียวแยกออกจากกันจนเห็นช่องทางรักสีหวาน
มือบางขยับส่วนนั้นไปมาอย่างสนุก ใบหน้าสวยเชิดขึ้นและส่งเสียงครางไม่หยุด
ไม่ไหวแล้วแจฮวานทนไม่ไหวแล้ว
“อ๊าแจฮวานอ่า แจฮวาน..” เสียงร้องเรียกชื่อเค้าดังไม่หยุด “อยากให้นายครอบครองมันจัง
ตรงนั้นของฉันเรียกร้องแต่นายรู้มั้ยคนดี...” บุหรี่ถูกคาบคืนไป
แจฮวานพุ่งเข้าหาฮัคยอนอย่างหื่นกระจาย
ริมฝีปากหนาครอบครองส่วนนั้นและโลมเลียอย่างเอร็ดอร่อย
ฟันคมครูดเบาๆอย่างกลั่นแกล้ง ฮัคยอนเกร็งไปทั้งร่าง
หัวทุยของแจฮวานถูกฮัคยอนจิกเพื่อระบายความเสียวซ่าน
“อื้มมๆ” เสียงน้ำลายกระทบกับท่อนเนื้อดังปะปนกับเสียงครางของฮัคยอน
ก่อนที่ความอุ่นร้อนจะถูกฉีดเข้ามาเต็มปากของร่างสูง
“อยากเข้ามามั้ยคนดีของฉัน...”
นิ้วเรียวเช็ดคราบสีขาวขุ่นมุมปากของแจฮวานก่อนที่อีกฝ่ายจะพ่นมันทิ้งอย่างไม่ไยดีนัก
“เปื้อนหมดแล้ว” ฮัคยอนพ่นควันใส่คนตรงหน้าก่อนจะประกบริมฝีปากดูดเม้มด้วยแรงอารมณ์
มือบางขย้ำตรงกลางลำตัวด้วยความสนุก
“อยาก...อยากเข้าไปในตัวฮัคยอน
ได้โปรด” เสียงเว้าวอนปานขาดใจของแจฮวานยามที่มือบางนั่นลูบส่วนนั้นที่กำลังตื่นตัวเต็มที่ใต้อันเดอร์แวร์ตัวบาง
“รู้สึกเหมือนจะตายรึยัง...”
ความเจ็บปวดจากแรงกัดและดูดเม้มริมฝีปากของเค้าอย่างรุนแรงจนได้กลิ่นคาวเลือดอีกครั้ง
“รู้สึกอยากรักฉันจนตายรึยังอีแจฮวาน” แรงจิกจนชาหนึบไปทั่วหนังศีรษะของร่างสูง
ใบหน้าแจฮวานเหยเกด้วยความเจ็บปวดปนตื่นเต้นที่ฮัคยอนมอบให้
หัวใจดวงน้อยถี่รัวกับภาพตรงหน้าที่อีกฝ่ายกำลังคร่อมตักและดูดกลืนส่วนนั้นเข้าไปจนหมด
ถ้าเปรียบเค้าเป็นเหมือนกระต่ายน้อย
เค้าคงเป็นกระต่ายน้อยที่ภักดีของราชาสัตว์ที่เจ้าเล่ห์ที่สุดอย่างจิ้งจอกฮัคยอน
“ยอม...ยอมแล้วทูนหัวของแจฮวาน
ยอมแล้วทั้งกายทั้งใจทั้งจิตวิญญาณ ได้โปรด..มอบมันให้กับผม ทั้งหัวใจ ทั้งร่างกาย
ทั้งจิตวิญญาณ อ่าห์” แจฮวานหอบหายใจถี่ปานขาดใจยามร่างบางบดเบียดสะโพกลงมาอย่างหนักหน่วงจนเค้าแทบตายลงตรงนี้
“รักฉันให้มากๆนายจะได้ทุกอย่าง
อ๊า ทุกอย่างที่ต้องการ”เสียงหวานครางกระเส่าอยู่ข้างหู
ความร้อนจากบุหรี่ที่บดเนื้อเค้านั้นยิ่งทำให้แรงอารมณ์เพิ่มมากขึ้นจนแจฮวานทนไม่ไหวกระชากเชือกเส้นหนาสุดแรงที่มีจนหลุดจากพันธนาการ
เลือดสีสดหยดเปื้อนเตียงสีขาวยับยู่ยี่
กลิ่นคาวเลือดอบอวลไปกับกลิ่นมินท์จากบุหรี่ที่ใกล้มอดดับ...
“ผมน่ะรักฮัคยอนจนแทบบ้าแล้วรู้มั้ย
อื้อ” แจฮวานจับสะโพกมนอีกคนก่อนจะออกแรงบีบเคล้นมันตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่านก่อนจะกระแทกสวนกลับอีกคนที่กำลังคุมเกมอยู่จนจุก
ฮัคยอนเชิดหน้าขึ้นใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดจากแรงกระทำอีกฝ่ายที่ป่าเถื่อน
ก็เล่นแกล้งกันไว้เยอะ...โดนเอาคืนบ้างเป็นไงละฮัคยอน
ร่างของแจฮวานกระตุกเกร็งก่อนจะฉีดน้ำสีขาวขุ่นนั้นเข้าไปทั่วช่องทางรัก
สองร่างหอบหายใจอย่างหนัก ฮัคยอนดูดบุหรี่เข้าไปเต็มปอดก่อนจะพ่นมันออกมา
“เป็นทาสของฉันตลอดไปได้มั้ย
อยู่กับฉัน เสพติดฉัน รักเพียงแต่ฉัน อีแจฮวานคนดี” เสียงกระซิบของคนที่นอนซบอกแกร่ง
ลิ้นเล็กลากเลียยอดอกเค้าอย่างเอร็ดอร่อย
ไฟปรารถนาถูกจุดอีกครั้งพร้อมกับร่างของฮัคยอนที่กระแทกกับพื้นเตียงอย่างแรง
แจฮวานลุกยืนเพื่อจัดการกับเชือกก่อนจะหันไปสนใจคนตัวเล็กที่ส่งสายตาเย้ายวนเค้า
นิ้วเรียวที่ไม่ได้คีบบุหรี่ถูกส่งเข้าไปในปากแล้วดูดเลียจนน้ำใสๆเปื้อนริมฝีปากบางนั้น
“เกมนี้ของฮยองกำลังทำผมเป็นบ้า...”
มือหนาสอดใต้เอวบางก่อนจะรั้งมาชิดร่าง
ขาเรียวถูกยกแนบไปกับเอวสอบของเค้า
“ฮยองรู้ตัวมั้ยว่าน่าฟัดแค่ไหน..”
ฮัคยอนไม่ตอบหากเพียงยกยิ้มและสูบบุหรี่ที่จะหมดมวนนั่นต่อ
“ถ้าลุกเดินไม่ไหวก็อย่ามาว่ากันนะครับ”
แจฮวานแทรกกายเข้าไปทีเดียวมิดจนฮัคยอนน้ำตาซึม
แขนเรียวโอบคอเค้าไว้อย่างรู้งาน
แจฮวานขยับเข้าออกช้าๆเพื่อเอาคืนคนที่กำลังหงุดหงิดใจแบบฮัคยอน
ฟันคมนั่นกัดริมฝีปากจนช้ำเพื่อระบายความเสียวซ่าน “แรงอีกไม่ได้หรอจยานี่
แรงอีกได้มั้ย” น้ำเสียงออดอ้อนและสายตาแบบนั้นทำเอาเค้าอยากจะกระแทกให้อีกคนขาลากเลยทีเดียว
แต่ต้องอดใจไว้...ของจริงมันหลังจากนี้ต่างหาก
“ฮัคยอนจะเป็นเด็กดีของจยานี่....อ๊ะ
แรงอีกได้มั้ย ทำให้ฉันสำลักความสุขตายได้หรือเปล่า...” แรงจากขาเรียวที่โอบรัดเอวสอบเค้าไว้
ฮัคยอนฮยองนี่เอาแต่ใจเสมอต้นเสมอปลายจริงๆสิน่า...ใจของอีแจฮวานคนนี้น่ะนะ...
“ตามคำบัญชาเลยครับนายหญิง หึ”
แจฮวานกระแทกกายเข้าไปอย่างแรงจนสัมผัสได้ถึงของเหลวที่ไหลปนออกมา
เลือดสีสดที่เปื้อนที่นอนนั่นบอกได้เป็นอย่างดี
แม้จะเจ็บปวดแต่กลับสุขล้นไปทั้งใจอย่างน่าประหลาด ทั้งสองร่างรวมเป็นหนึ่งอย่างเร่าร้อนจนแทบเผาไหม้เตียงกว้างเป็นจุน
เสียงเรียกชื่อของแจฮวานดังก้องไปทั่วทั้งห้อง
ฮัคยอนบีบรัดเค้าทุกครั้งยามขยับร่าง
ยิ่งตอนที่ถูกจุดกระสันนั้นเค้าเหมือนถูกบีบรัดให้แหลกคามือ
เล็บคมจิกที่แผ่นหลังจนแสบไปหมด อีกทั้งเจ้าบุหรี่ตัวดีที่ฮัคยอนจี้มันลงมายิ่งทำให้เค้าแทบคลั่งเผลอกระแทกเข้าไปแรงๆจนอีกฝ่ายร้องเสียงหลง
“ฮัคยอนอ่า ฮัคยอนของผม คนดีของผม
อ่าห์” แจฮวานบีบหัวเตียงเพื่อระบายอารมณ์ที่กำลังจะแตะจุดสูงสุด
หากเค้าบีบมันเข้าที่ไหล่บางของอีกฝ่ายคงแหลกแน่...
“อื๊อแจฮวานฉันจะไปแล้ว อ๊าแบบนั้นเข้ามาอีกแรงกว่านี้
ดี ดีมาก อ๊า” บุหรี่หมดมวนไปแล้วและถูกโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี
ร่างของฮัคยอนโอบกอดแจฮวานแน่น ฟันคมกัดเข้าที่ไหล่หนาของอีกฝ่าย
“ไปพร้อมกันนะฮัคยอน อื้ออ”
คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างอึดอัด
ริมฝีปากหนาถูกฮัคยอนครอบครองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฮัคยอนจูบเก่งจริงๆ...
ริมฝีปากบางนั้นไล่ขบไปตามปากเค้าอย่างช่ำชอง
แจฮวานเร่งจังหวะในช่วงท้ายก่อนจะส่งตัวเองและฮัคยอนถึงฝั่งฝัน
สองร่างกอดก่ายกันอยู่บนเตียงใหญ่ที่ยับเยินเพราะเกมรักที่พึ่งจบลงเมื่อกี้
เสียงเพลงช้าๆโรแมนติกทำให้บรรยากาศอันเร่าร้อนเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นหวานซึ้ง
แจฮวานจ้องมองใบหน้าคนในอ้อมกอดที่ซุกอยู่กับอกเค้าอย่างหมดฤทธิ์ บอกเค้าที่สิว่าเมื่อฮัคยอนคนนี้ใช่คนเดียวกับเมื่อกี้แน่หรอ..
“คงจะเหนื่อยมากสินะครับ” แจฮวานจูบหนักๆที่ขมับชื้นเหงื่ออีกฝ่าย
ก่อนจะมองผลงานเค้าที่ปรากฏทั่วร่างฮัคยอน จริงๆก่อนหน้านี้ตั้งแต่เค้าเลิกงานก็สองสามรอบแล้วนะ...
“นิดนึง” ฮัคยอนจุ๊บปากเค้าอยากเอาใจ
“ฮัคยอนทำจยานี่เจ็บมากเลยละสิ เลือดออกด้วย” ฮัคยอนยกข้อมือเค้าขึ้นมาจูบและเลียเลือดที่ยังไหลออกมาอยู่
พึ่งนึกได้นะเนี่ยว่าโดนเชือกบาดมา...แสบสิครับรออะไร
“เจ็บมากและแสบมากกกก” แจฮวานบีบจมูกรั้นอย่างหมั่นเขี้ยว “วันนี้น่ะฮัคยอนทำจยานี่แทบบ้าเลยรู้มั้ยครับ”
แจฮวานกอดคนตัวเล็กแน่นด้วยความรักใคร่
“แล้วไม่ชอบหรอ..” ฮัคยอนจุ๊บแก้มสากของเค้าก่อนจะจ้องมองอย่างเอาเรื่อง
“ชอบมากจนแทบขาดใจตายเลยละ...”
แจฮวานจุ๊บปากฮัคยอนก่อนจะอุ้มอีกฝ่ายแนบอก “อาบน้ำกัน
เหนียวตัวแล้ว”
“อื่อ” ฮัคยอนโอบรอบคอแจฮวานไว้เพราะกลัวตก “ไว้คราวหลังจะหาอะไรมาเล่นอีกนะจยานี่ของฮัคโยนี่~” น้ำเสียงสดใสของอีกฝ่ายทำเอาแจฮวานยิ้มไม่หุบ
ฮัคยอนนี่ที่แสนสดใสของเค้า....อ่ออย่าลืมเอ่ยถึงฮัคยอนนี่คนช่างยั่วบนเตียงด้วยละ
“อ่าใช่
ฮยองเลิกสูบได้มั้ยบุหรี่น่ะ ผมขอละนะ” แจฮวานวางอีกคนในอ่างอาบน้ำอันใหญ่ก่อนจะเปิดน้ำอุ่นใส่เพื่อคลายความเหนื่อยล้าจากกิจกรรมเมื่อครู่
“...” ฮัคยอนเงียบไม่ตอบอะไร
“นี่เอางี้มั้ย
ถ้าฮยองเลิกบุหรี่ได้ อยากได้ไรผมให้หมดเลย” แจฮวานยกมือบางมาจูบอย่างทะนุถนอม
“ดูดบุหรี่อะมีแต่ทรุดนะฮยอง ดูดผมนี่มีแต่ซี้-”
“ย่าห์! เงียบเลยนะแจฮวาน!” ใบหน้าสีแดงระเรื่อนั้นทำเอาแจฮวานถึงกับหลุดหัวเราะ
“ถ้าอยากบุหรี่อะมาจูบผมนี่
ไม่ก็เคี้ยวหมากฝรั่ง โอเคมั้ย” แจฮวานยกนิ้วก้อย
ฮัคยอนเพียงแต่มองนิ่งๆ
“อย่าทำให้ผมต้องน้อยใจบ่อยๆเลยที่ฮยองติดมันมากกว่าผม
ไหนบอกให้อยู่ด้วยตลอดไปไง บอกตัวเองเถอะให้อยู่กับผมนานๆ” แจฮวานหงอยลงอย่างเห็นได้ชัด
ปากหนานั่นเบะออกอย่างน่าเอ็นดู ฮัคยอนยิ้มขำก่อนจะโอบกอดร่างสูงของอีกฝ่ายแน่น
“....” ฮัคยอนเอ่ยกระซิบกับแจฮวานก่อนจะหอมแก้มสากฟอดใหญ่
“รักฮยองที่สุดเลยรู้มั้ย ฮึ่ย
ขอฟัดให้จมเขี้ยวทีเถอะ!” ร่างของฮัคยอนถูกอีกฝ่ายกอดฟัดจนน้ำกระจายทั่วพื้นห้องน้ำ
.
.
.
ใครว่าฮัคยอนติดบุหรี่...
จริงๆเค้าน่ะติดการลงโทษของแจฮวานเพราะสูบบุหรี่มากกว่า
อันที่จริงก็เลิกได้นานแล้วละนะ
แต่ที่ยังสูบอยู่น่ะเพราะหมอนั่นแท้ๆ...
‘ชาฮัคยอนน่ะเสพติดอีแจฮวานต่างหาก’
เช่นเดียวกับ
‘อีแจฮวานที่เสพติดชาฮัคยอน’
ก็คนแก่จอมดื้อของเค้ามันน่ารักนี่นา
ไม่ให้ติดชาฮัคยอนคนนี้
จะให้ติดใครละ จริงมั้ย :)
กลับสู่โกดังของเรากัน! http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1401300&chapter=11
